ارائه‌ی الگوی ارزیابی خطر‌پذیری(ریسک) بر اساس تلفیق رویکردهای عملکردی و آمایشی در زیرساخت‌های حیاتی

رویکردهای متفاوتی در ارزیابی خطر‌پذیری شهری وجود دارد که ابعاد مختلف زندگی شهری را در بر می‌گیرد. فرایند و الگو پیشنهادی این مطالعه به دنبال تلفیق مفاهیم خطرپذیری در زیرساخت‌های حیاتی با اهداف برنامه‌ریزانه در نگاه آمایشی به شهر است. به این منظور ابتدا با استفاده از مفاهیم اندرکنش‌ درون‌زیرساختی و بین‌زیرساختی، روابط در شبکه زیرساخت‌های حیاتی تبیین شده و سپس آسیب‌پذیری و پیامدهای اجزای این زیرساخت‌ها با توجه به توزیع جمعیت و فعالیت در پهنه فضا مورد ارزیابی قرار گرفته‌است. برای دستیابی به این مهم، در الگو پیشنهادی از مفهوم "فروش از دست رفته" در ارتباط با عملکرد دارایی‌ها استفاده شده است. استفاده از این مفهوم علاوه بر افزودن ملاحظات آمایشی به مطالعه زیرساخت‌های حیاتی، امکان مقایسه بین دارایی‌های مختلف را نیز فراهم کرده‌است. برای عینی شدن این تحلیل، فرایند مذکور در یک منطقه شهری فرضی پیاده‌سازی شده است.